Farkında mıyız, her gün biraz öldüğümüzün? Kocaman mavi göller, ince uzun kıvrılan ırmaklar. Ve insanlar. Bahar tazeliğinde, yanıbaşımızda. Sessiz. Yakalanmış anlarımız. Fotoğraf makinalarına hapsedilmiş. Resimlerimiz. İşte o biz. Gülen, gülümseyen. Ağlayan yok içinde. Işığı yanmaz bakılmazsa kendilerine. Bakılmak için de taa içlerine. Kerem susuzluğunda. Burada beklemekte.